Ze was gewend om loyaal aan anderen te zijn
Ze wilde gewoon rust. En daarom is ze nog voor haar 18e het huis al uit gegaan.
Toen ze nog thuis woonde heeft ze altijd moeten omgaan met de stress en onrust om haar heen, en dat werd haar gewoon te veel.
“Maar ze waren een heel normaal gezin. Ieder huisje heeft zo zijn kruisje, toch?’ Haar ouders bedoelden het allemaal ook erg goed, deden hun best. Haar oudere zus eiste altijd alle aandacht op. ‘Maarja, iedereen heeft wel een lastig broertje of zusje, toch?’
En nu woont ze een paar jaar op zichzelf en merkt dat ze zich enorm eenzaam en verdrietig voelt.
Ze weet niet echt wie ze is, wat zij leuk vindt of waar ze van houdt. Ze beseft zich dat ze zich altijd naar anderen en hun wensen gevoegd heeft. En nu dat ze rust heeft, komt het hele leven als een boemerang op haar af. Overigens is daar niets van te zien op Insta en in het echte leven, daar straalt ze (zo goed als het lukt). ‘Maar, dat doet toch iedereen?’
Het was haar vader die mij belde en zich zorgen maakte. De huisarts had wel een doorverwijzing gegeven voor een hulpverlener, maar er veranderde weinig voor hun gevoel. Hij had het idee dat er een andere aanpak nodig was.
Deze jonge dame heb ik een poosje haar verhaal laten doen. En daarin viel mij de ongelooflijke loyaliteit naar haar ouders en zus op. Dat zij ook last had van een probleem, maar daar mochten ‘anderen’ geen last van hebben.
Waar wil je nou echt aan werken met mij? Vroeg ik haar.
Ze raakte totaal in de war, bijna overstuur van die vraag. Ze had geen idee waar ze moest beginnen en welk zinnig antwoord ze kon geven.
Ik deed een oefening met haar dat ze weer meer in verbinding kwam met haar lichaam. Ik geloof erin dat in ons lichaam alle antwoorden zitten. En na die oefening wist ze het ineens: ze wilde werken aan haar eigen geluk, en dat ze zich wat beter ging voelen. Ohja, en rust. Want ze was zo moe.
We werkten tijdens de sessies aan haar eigen kracht voelen en hoe ze beter voor zichzelf kon zorgen. En hoe ze om kon gaan met druk van buitenaf. Dat ze ook de zorgzaamheid en liefde van haar ouders voor haar kon aannemen. En dat zij er ook voor haar wilden zijn. Maar omdat deze dame zich de ‘rol’ had gegeven om zich verantwoordelijk te voelen voor het geluk van haar ouders, kon ze ook het mooie niet nemen. Ze stond niet op ‘haar plek’ in het familiesysteem en daardoor liet ze het zichzelf slecht gaan. Dit is een geheel onbewust proces, maar de ongemakken waren duidelijk voelbaar voor haar.
Inmiddels is Insta verleden tijd en heeft ze betere vriendschappen gevonden. Haar ouders en zus weten nu ook hoe het echt met haar gaat. Er is meer verbinding en plezier, ontspanning. Zelfs als haar zus weer van leer trekt. Daar weet ze inmiddels – zonder al te veel stress – mee om te gaan.
Deze dame kan weer lachen en genieten, maar dan écht.
Het leven gaat niet altijd over rozen. En bovenstaande is mij, ook door mijn familiesysteem, ook zeker niet onbekend. En als je dan toch bereid bent om jezelf bij elkaar te rapen, en er vol voor te gaan. Dan gebeuren er ook magische dingen. Ik houd je tijdens de sessies in het Nu en dichtbij je lichaam. Daar zit je Groei.
Ben jij bereid om door je groeipijn heen te gaan of wil je ontdekken of een coachtraject iets voor jou is? Neem gerust even contact met me op. Vul dan dit formulier in of bel me: 06-13644002.
