Als laf moed wordt
Er komt een punt dat je voelt: genoeg.
Genoeg vermijding.
Genoeg afleiding.
Genoeg vluchtroutes. Of gevoel opvullen met materiele zaken. Alles snel, vluchtig en met de grootste vorm van ongeduld.
De man, John*, die ik een poos gecoacht heb, had er ook helemaal genoeg van. Hij vertelde me dat hij maar zeer beperkt genoot. Hij lachte wel, maar van binnen was het anders. Hij zei dat hij in een film zat waar hij niet de regisseur was. Hij voelde zich zelfs een slaaf van zijn buitenwereld, met hoe men hem zag in plaats van dat hij zich echt liet zien. Hij werd zo vaak geprezen om zijn mooie uiterlijk, dure auto en geweldige gezin met 3 kinderen.
Maar niemand wist welke prijs hij echt betaalde.
Overigens moet ik erbij vermelden dat de fase van laf zijn ook wel echt een waarde en voordelen kent. Maar uiteindelijk kun je wel rennen, maar jezelf niet meer verbergen. Hoe lastig dat ook is. Ook deze man kroop liever onder zijn dekbed en wilde gewoon echt niet de verandering aan.
Tot hier. Hij zat met groot ongemak bij mij in de stoel.
De fase van laf zijn, wegkijken, ontkennen — was voorbij. Hoe waardevol deze ook is geweest.
Deze man voelde: ik kan mezelf niet langer ontwijken. Dus hij nam een besluit.
En zoals dat voor deze man het geval was, is dat voor velen zo. Dit is slechts het begin. Alles wordt ongemakkelijker. Er lijkt meer pijn, meer woede, meer schaamte en meer schaduw te zijn.
Niets is minder waar: alles was er al, je word je er nu bewuster van. Dat is overigens nog niet hetzelfde als het te doorvoelen.
Ik zeg het wel vaker: je ware gevoel durven volgen is voor de dappere onder ons weggelegd. Tot die tijd geeft het universum je voldoende voer voor pijn en ongemak. Want de echte emoties kun je in een paar minuten doorvoelen, maar omdat we deze vaak jaren en jaren uitstellen, kunnen we ons dat niet voorstellen. Een mens lijdt het meest onder de vrezen die hij vreest.
Het vraagt moed om trouw aan jezelf te blijven.
Wellicht heb je lang een leven in weelde geleefd, in luxe en ogenschijnlijk geluk. Het vergt echt moed om dit door te breken.
De bereidheid om te stoppen met gedrag dat eigenlijk diep van binnen niet bij je past.
En te starten met kijken. De blik naar buiten wordt vervangen door een blik naar binnen.
De man die ik hierboven beschreef heeft een gezondere relatie met zichzelf ontwikkelt. Er is veel bij hem weggevallen, en achteraf gezien (was hij zich niet van bewust) bleek zijn oude leven als een zware deken op hem te liggen. Dat kostte hem bakken met energie. Hij voelt zich nu vrij, kan een beter voorbeeld zijn voor zijn kinderen en heeft ook in zijn huwelijk bepaalde knopen doorgehakt. Daarbij komen er hele mooie ’toevalligheden’ op zijn pad wat eerder alleen een droom was.
Je hoeft het niet mooi te maken.
Alleen écht.
Daar begint je kracht.
Daar begint verandering.
Daar begin jij met jouw leven.
Hoe luxe is dat.
*John is niet zijn echte naam. Verder is dit verhaal in volledige goedkeuring en overleg gepubliceerd.
Het leven gaat niet altijd over rozen. En bovenstaande is mij zeker niet onbekend. En als je dan toch bereid bent om jezelf bij elkaar te rapen, en er vol voor te gaan. Dan gebeuren er ook magische dingen. Ik houd je tijdens de sessies scherp en dichtbij je gevoel en lichaam. Daar zit je Groei.
Ben jij bereid om door je groeipijn heen te gaan of wil je ontdekken of een coachtraject iets voor jou is? Neem gerust even contact met me op. Vul dan dit formulier in of bel me: 06-13644002.
